Mag ik u iets vragen?

Vandaag liep ik rond in op ’t Zuid om wat foto’s te maken voor antwerpentoerisme.nl. Rond half twee werd ik op de Gedempte Zuiderdokken ineens aangesproken door een man in een auto. Deze man vroeg aan mij “Mag ik u iets vragen?”. Natuurlijk mocht die man dat. Ik was in de veronderstelling dat die man hulp nodig had. Misschien was hij de weg kwijt of zoiets. Dat was niet het geval. Hij begon een verhaal op te steken dat hij net van een beurs afkwam en nog spullen had. Ik heb hem meteen afgekapt en vertelt dat ik die truc ken. Hij keek me aan alsof hij precies wist wat ik bedoelde.

Ik ben vervolgens doorgelopen en heb snel een foto gemaakt van zij auto. Waarom? Omdat ik het vermoeden heb dat de beste man messen, pannen of iets dergelijks wil verkopen. Hij zal daarbij een verhaal ophangen dat hij net een beurs gedraaid heeft, een mooie messen- of pannenset van vele honderden euro’s over heeft en die mag verkopen. Dat doet hij dan tegen een fractie van de normale prijs. Dat denk je althans. Het gaat in dit geval niet om het dure merk dat je denkt dat het is, maar om een goedkoop en kwalitatief duidelijk minder product.

Omdat ik niets hard kan maken mag ik hier niet roepen dat het om oplichting gaat. Wie dit, dit en dit leest die zal begrijpen waarom ik hier toch graag een waarschuwing plaats. Je mag je eigen conclusie trekken. Het ging in Antwerpen om een kale man van middelbare leeftijd, iets gezet en rijdend in een beigekleurige Peugeot Partner met een Nederlands kenteken.